Mutsuzluğun çaresizlik olduğunu
Babamı
Kansere yenik düşürürken
çaresizliğimi
gözlerimden alıp
yıldızlar devrettim.
Çaresizliğin mutsuzluk olduğunu öğrendim
Yanlızlığın mutsuzluk olduğunu
Gönlümün odağına yerleştirdiğim
O yarin
O kalbin
Ellerle oynaşırken
Gögsümün üzerine saplanan
O hançerle kazırken
Değer verdiğim tüm anıları
Acıtarak
Kanatarak söktüm
Yanlız kalan kalbimin
çırpınışlarını
bir kuşun kanatlarına bıraktım.
sevgiden yoksun
sevmekten yoksun
kalan yanlızlığımı
denizin dalgalarına
sundum
kıyılara
vura vura
onlarda
dalgalarını
geçsin diye
Yanlızlığın çaresizliğin
Mutsuzluk olduğunu öğrendim
Mutsuzluğu
kendime
dost edinip
mutlu olmayı öğrendim..
