yavaş yavaş terkederken güneş gündüzü; haliyle yavaş yavaş kararırken hava, günün yoğunluğundan bedende oluşan yorgunluk kalır bedende...
önce kızıllaşır güneş ve kızıl bir çarşaf serer gökyüzüne,
sonra usul usul iner aşağı; yorgunluktan kapanan göz gibi...
kararır heryer.
yeryüzünde sanan sokak lambalarına inat kapkaradır gökyüzü,
ve eşsizdir üzerine serpilen yıldızlar...
kapanır tüm evin lambaları çünkü gece mahkumdur karanlığa.
-ta ki ertesi gün tekrar merhaba diyene dek güneş...
