Zamanında güneydoğuda seve seve yaptığım. Tekrar alsalar tekrar yapacağım vazifedir.
askerlik yapmak istememek meselesine "vicdani ret" cenahlarından felan girilse yapılmak istenmemesini bir nebze olsun anlayabileceğim, fikirdir diye saygı duyabileceğim bir tarafı olurdu. Bu durumda mevzu nerede nasıl olursa olsun askerliğin kendisine bir karşı çıkış barındırdığı için fikir olarak kabul görebilirdi. Ama cümlenin başına "Bu ülkenin insanları için" kelimeleri eklendiğinde durum değişiyor tabiki.
Eğer bu ülkenin insanı isen ve bu ülkenin insanlarını begenmiyorsan git nereyi istiyorsan oranın vatandaşı ol. oranın insanları için yap askerliğini. hatta mutlaka oyle yap. ne işin var bu ülkenin insanları arasında. "Askerlik yapmaya maçam müsait değil" itirafı böyle yellenmatik savunma mekanizması girdinden kolaylıkla farkedilebiliyor.
Denirse ki "ben bu ülke insanı değilim" yine eyvallah. Zaten böyle bir şeyi yapmanı bekleyen de yok. yani bu başlığın altına saçma sapan yazmanın anlamı da yok.
Bu ülkede varlığına bile tahammül edemediğim; her fırsatta yok dindi, yok sosyal adaletti, yok aydın olmaktı, yok atatürkçü olmaktı, Allahtı, Peygamberdi, marxtı, lenindi deyip her konuda her fırsatta her kesimin inancını, düşüncesini iliğine kadar sömüren ama bu ülke için bir sikim ifade etmeyen o kadar insan var. Ama onlara rağmen bir ülkem var. Ülkemi seven herkesi seviyorum. Çünki Benim gibi düşünmese de benim insanım.
