boktan bulanlari ya biraz metafor olusturmaya ya da american pie izlemeye cagirdigim filmdir. analarimizin puu kaltak seklinde ayiplayabilecegi kadin karakterin karsisindaki iyi adamin daha once isa'yi canlandiran williem dafoe olmasi suphesiz ki tesadufi bir karar degil, lars von trier'in cakal carloslugudur. bu durunla birlikte kadinin kendisine karsi bir kotuleme olarak alabilecegimiz gibi, kadinin toplumdaki yerinin toplumca algilanisina ve toplumun kadina dayattigi yukumluluklere bir elestiri yapan, gondermede bulunan bir film olarak da alabiliriz; ucu acik gibi. ancak kadinin kendine zarar veris bicimine baktigimiz zaman kadinin kendini neyle sucladigini da acikca gorebiliriz. bu da az once bahsettigim algi, dayatma ve sonucunda kabullenme hatta bastirilmanin bir disa vurumu sayilabilir. belki de ben salliyorum, bilemeyiz. filmin kurgusu da cok iyidir ayrica. izleyiciyi istedigi zaman huzurlandiracak, keyfine gore de sikertecek niyeliktedir. armut pis, agzima dus demeyen sinemaseverlere tavsiye.
