ara sıra düşünüyorum* böyle bir kadının yakınında olmak nasıl bir duygudur diye. hatırlıyorum sene 2008di aynı şeyi birsen tezer için de düşünmüştüm. böyle bir kadına sahip olma duygusunu geçtim artık; kapı komşusu olmak, bakkalı olmak, manavı olmak gibi yakınlık belirtileri yeterli* yani geliyor portakal falan alıyor bir kg, 2 tane bira alıyor siyah poşete koyup veriyorsun, çekinerek kapıyı çalıp elinde kahve fincanıyla "şey bende kahve bitmiş sizde varsa biraz alabilir miyim?" diye soruyor. garip şeyler bunlar. yani sanatçı kişiliklerinin dışında, sosyal kişilikleri daha cezbedici geliyor bana. nasıl sanatçı olduğunu biliyorsun zaten.
sosyal kişiliklerini merak ediyorum çünkü hiç magazinsel değiller. bende magazinsel değilim. bana benziyorlar, bize benziyorlar. sokağa çıktığımda muhabirler geri geri koşmuyor önümden. öyle birşey yapsalar geri geri koşma annen ölür derim çünkü, o yüzden magazinsel olamıyorum sanırım. şarkısını dinliyoruz, işimize bakıyoruz. kimle nerede yediğine, ne içtiğine tanık olmuyoruz. bu yemiyor, içmiyor, gezmiyor anlamına da gelmiyor. neyse çok karışık bu işler.
