bazen diyorum ki şu sinirli anımda karşımda olsa, muhtemelen öldürürüm onu. yani öldürmesem bile ağzımın içinde hapsettiğim cümleler ipini koparıp kaçsalar gider boğazına dolanır. öyle ki paramparça ediyor beni. tuzla buz oluyor yüreğim! aslında o konumumu ifade edecek kelime sözlüğümde yok. gel gelelim ki sesini duyunca hiç bir şey kalmıyor hatta o telefon çalmaya başlıyor ya o an yeniden başlıyor gün. evet nacizane ben daha çok* öyle işte.
