ilk o zaman anlamıştım cristopher'ın yardımıma ihtiyacı olduğunu.
kirlenmiş beyaz t-shirt uyle bize doğru yaklaşırken izledim bir müddet bu çocuğu. ortalama bir zekaya sahip olmasına rağmen kibirli bir çocuktu cristopher. kilo problemi vardı bir yandan da, iriydi oldukça ama hep dayak yerdi semtin çocuklarından, özellikle de andy'den. izlemeye devam ettim cristopher'ı, bize doğru geliyordu ama birden içimi bir huzursuzluk kapladı. bir kaç şişman adımdan sonra hemen önümüzde durdu ve küstah bir tavırla konuşmasına başladı:
-naber lan, işe yaramazlar sürüsü-bize bu ismi takmıştı-?
cevabı david verdi:
-sana ne lan tarrağım?
cristopher david'e aldırmadan devam etti konusmasına:
-duyduğuma göre maxim semtimizden taşınıyormuş, adliyede zabıt katibi olarak çalışan babasının tayini taşraya çıkmış. yıllardır sağlıklı bir vücudum var diye beni kıskandınız ve semt takımına almadınız.
koltukaltındaki gıcır gıcır futbol topunu yere vurmaya başlayarak sürdürdü sözlerini:
-şimdi hepiniz babayı aldınız. artık maxim'in topu da yok. bense top yerine size başka bişi vericem. aşağı semtin kaptanı andreas beni takıma aldı, artık onlarla top oynayacağım. kalede çok başarılı olduğumu düşünüyorlar.
son sözleriydi bu cristopher'in. önce david ayaklandı ve cristian ardından.. birer ikişer daldı bizimkiler, abandılar bu küçük çocuğa. ilk o zaman anladım cristopher'in yardımıma ihtiyacı olduğunu.
