pişmanlık duygusunu arttirir.
bunca yil sanki hic onlarla ilgilenmemissin gibi kabullenir ruhun. oysa sen surekli eve geldiginde opup, koklasir, muhabbet edersin sonra odana cekilir bilgisyara esir olursun. bir gun eski bir fotografa baktiginda yamulursun. simsiyah saclar bembeyaz olmus, gozlerin alti cokmus, boyun kismi sarkmaya baslamis hafiften.. eller,ayaklar catlamaya baslamis.. ve sen ne yapacagini bilemez bir sekilde uzulur durursun. ve sonunda dank eder kafaya, artik ebeveynler ile daha fazla ilgilenmek ister, hic uzmemek hatta bir suru supriz yapmak istersin. yaparsin da. ama icindeki o pismanlik asla gecmeyecek. cunku onlari uzdugun zamanlar surekli gozonune gelecek. kaybetmek korkusu baslar.
