ankara'da gri bir hüzün.
kestane kokusu,
çocukken dilimizle yakalamaya çalıştığımız kar taneleri,
soğuktan kızarmış yanak, burun ve ellerin sıcacık eve ilk girildiği an gevşemesi,
ve o.
silinmeye yüz tutmuş hatıralar arasında, bütün heybetiyle pencerenin önünde durup kar yağışını izleyen.
