düşüp bir yerinizi acıttığınızda annenizin "uff öpeyimde geçsin" dediği ve öptüğünde acının geçtiği andır.
hasta olduğunuzda annenizin o çorbayı kaşığa üfleyerek soğuttuğu ve size içirdiği andır.
okula başladığınız ilk gün "yaa sende gitme anne" dediğinizde annenizden olur yanıtını aldığınız, ve koca gün boyunca her camdan baktığınızda onu bahçede gördüğünüz andır.
babanızın elinden tutarak erkek erkeğe gezmeye gittiğiniz, "bak bunları annene anlatmak yok hee" dediğinde aynı anda karşılıklı göz kırptığınız andır.
annenizle gönül meselelerinizi paylaştığınız ve onun hiç bir şeye değişilmeyen terapisiyle rahatladığınız andır.
en sevdiğinizle nikah masasına oturduğunuz andır.
en sevdiğinizle kendi evinizde ilk kahvaltınızı yaptığınız andır.
en büyük kavganızın ardından sevdiğinizin barışmak için yanınıza sokulduğu andır.
baba olacağınızı öğrendiğiniz andır.
hemşirenin çocuğunuzu kucağınıza ilk verdiği andır.
çocuğunuzun bilinçli olarak ilk defa gözünüzün içine içine baktığı andır.
