iran sinemalarının klasik örneklerinin bir kopyası. nuri bilge ceylan'ın bir filmi olduğunu bilmesem bir iranlı yönetmen çekmiş derdim.
filmde kurgu olmadığı gibi ne bir akıcılık, ne bir heyecan; ne de bir umut ışığı görebiliyorsunuz. sürekli aranılan; zorda olsa bulunan, otopsi yapılan bir ceset ve kasvet. bazı entel arkadaşlar ister kabul etsin; ister etmesin nuri bilge ceylan'ın her filmi gibi bu da beş para etmez. bir izleyici olarak beni "sanat sanat içindir." ilgilendirmiyor. bir sigara içmek için bile filmin başından kalkamıyorsam; nefesimi tutarak izliyorsam güzel filmdir. yok oyuncular harikaymış, yok her sahnede ayrı bir fotoğraf sanatçılığı örneği veriliyormuş burası beni ilgilendirmez.
