küçükken mahallemizde fatih diye bir arkadaşımız vardı, o da bizden farksızdı, normaldi, beraber göt kazmaca oynardık, muçi oynardık, maç yapardık, çocukluk ya, birbirimize pandik dahi atardık. "vay ibneler!" demesin kimse, pandik atmamış ve yememiş çocuk süt çocuğudur efendiler!
her neyse, iyi hatırlıyorum, bu fatih fenerbahçeliydi.
aradan yıllar geçti, yolun karşısında gördüm, dikkatimi çekti "lan arshil, bu fatih değil mi lan!" dedim, yıllar geçmişti nihayetinde, değişmiştik, değişmişti o da... sonra yaklaştım, arkası bana dönüktü "fatih" dedim, döndü arkasını, "ayy arshil" dedi, "lan nolmuşsun sen öyle" dedim, "büyüdük işte ya" dedi.
kaçarak uzaklaştım, büyürken yumuşamış totoş...
velhasıl; şimdi ben bu fatih'i gösterip "ibnelerin fenerbahçeli olduğu gerçeği" diye bir başlık açsam ve bu fikirden yola çıkarak benim gibi galatasaraylılar da beni destekleyen içerikli entryler girse ben annemin babamın yüzüne nasıl bakarım?
ibne olmayı tercih ederim öyle bir durumla karşılaşmaktansa...
lan mal olmuşum, angut olmuşum, hödük olmuşum, anama babama küfür ettirmişim, dahası var mı lan?
