düşünmeyi bilmeyen dahası düşünmekten korkan insanlara ayna tuttuğu için onların oluşturduğu sürü ile bu sürüden nemalanan ve sürü üstünde iktidar kuranlarca, sürü nezninde yargılanan sanatçı. sanatçı olmak; böylesi sürü toplumlarında olduğu gibi; genel geçer değerlerin -ki bunlar da hakim iktidar tarafından belirlenmiştir- savunuculuğunu yaparak, rüzgar arkandan estiği zaman sözde özgürlük savunucusu olarak egonu ve ceplerini şişirmek değildir.
sanatçı, özgürlükten ve insandan yana olduğu için bu ülke topraklarında her zaman bedel ödettirilen insandır.
yoksa etnik kimliklerini dahi bir nemalanma aracı olarak kullanmak için hatırlayan, ama ahmet kaya çatal bıçak yağmuruna tutulurken seyirci kalan, rüzgar başka taraftan esince kendi kimliğini hatırlayan, bunun savunuculuğunu da kendi çıkarları için yapan adı bile kendine ait olmayan mahzun kırmızıgül türevleri gibi değildir.
bizim gibi ülkelerde sanatçı olmak yanında aydın olmayı da zorunlu kılmaktadır. yoksa dünya çapında yaptığın bestelerle, yazdığın senfonilerle ulaştığın sanatsal doruk, karanlık içinde deşeleyen ülkeni aydınlatmaya yetememektedir.
tarihte bunun çok örneği vardır.
ya salvador dali gibi sadece kendini düşünüp ülken dışında mutlu ve ünlü olursun.
ya da federico garcia lorca gibi ülkenden, özünden beslenip onu dünya çapında tanıtır, faşiszme ve karanlığa karşı savaşırsın...
ilkin de sanatçı ikincisinde ise aydın sanatçı olursun...
