kelimelerin üzerine o kadar anlam dolu yükler yüklüyor ki resmen kelimeler ağlıyor. şu iki kelime ile bu kocaman duygu nasıl insana geçirilir diye insan şaşıyor. bu nasıl bir yetenek, bu nasıl bir yaşanmışlık be!
bazen kaleme sarılıyorsun kalpten dökülen hüzün dolu cümleleri kağıda aktarmak için sonra özdemir asafın şiirleri geliyor aklına kalem bırak beni diyor, kağıt kayboluyor.
