Saçma nesnenin, Ele geçirildiğinde anlamsız bir surat ifadesi ve akabinde gelişen ruh hastamsı sırıtma ile, koşa koşa balkona gidilmesi, nesnenin aşağı atılması, yere düşene kadar ardından bakılması veya atılıp anında içeri kaçılması ile gelişen birtakım olaylar zinciridir. Her saygıdeğer psikopat yazar gibi benim de bu suçu işlemişliğim vardır... Farz-ı misal, 5-6 yaşlarındayım... Her çocuk gibi çakmağa, kibrite, yasak olan her şeye hayranım... Mutfak dolabının üzerinden, sandalyeye, dolaba tırmanarak bir çakmak alıyorum. Kağıt peçeteleri yakıp yakıp aşağı atıp, ardından bir süre bakmak sureti ile bu eylemi gerçekleştiriyorum. Sonuç olarak, alt komşumuzun balkonun içine serdiği ve yastık, yatak, yorgan yapımında kullanılan koyun yünleri yanıp tutuşup hakkın rahmetine kavuşuyor... Bu kadar mı hayır, perdeye sıçrayan alev topunu son anda gören komşumuz, apartmanımızı kül olma tehlikesinden kurtarıyor... Ya ben de neden diğer normal çocuklar gibi aşağıya sadece, normal şeyler atmıyorum... Bir keresinde de aşağıya, uçan balonumu atmıştım, ben aşağıya ardından bakarken, o gökyüzünden bana el sallıyordu... Demek ki çocuk aklı... Ne sanmıştım ki... Uçan balon aşağıya mı düşecekti? Yazık ya... Kıyamam bana... Travma dolu çocukluk anıları. Hayret o akıl ile nasıl tıp okudum bilmiyorum...
