Dindar insanların ortak davranışlarıdır.
Dinlerini yaymak için savaş yapmak, kan dökmek ama hoşgörü dini olduğunu iddia etmeleri.
Kendilerini ahlak abidesi olarak görmek, inançlarını diğerlerinin gözüne sokmaları.
Kendileri kadar inanmayanlara yukarıdan bakmaları.
Çoğu muğlak olan dini esasların hepsinin su götürmez kesinlikte ve berraklıkta olduğunu savunmaları.
Kadınlara ikinci sınıf insan, her an namusu kirlenecek, doğurgan ya da anne olmazsa işe yaramayacak objeler olarak bakmaları.
Pozitif bilimlerin önemli olduğunu iddia etmelerine karşın dini hususlar ile bilimsel teoriler çeliştiği her noktada insiyatiflerini dini vecizelerden yana kullanmaları.
Din kavramının bir inanç sistemi olduğunu, her insanın benzer dine mensup olsa da tamamiyle aynı şeylere aynı şekilde inanmayabileceğini idrak edememeli, dini bir anayasa olarak kabul etmeleri.
