çocuktum. alınanları bilemiyorum ama çalınanlar hala daha aklımda. o zamanların vermiş olduğu kandaki piçlik, heyecan arayışı, biraz da maddi durum elverişsizliğinden dolayı; kimi zaman ekmek alırken, birkaç sakız, kimi zaman yoğurt isteyip el altından çaldığım gofretler... ne oldu sonra? bakkal sami amca vefat etti. hiçbir zaman büyüyüp çaldıklarımın parasını ödeyemedim ona. bu yükün ağırlığını gizliden hep taşıdım omuzlarımda. şimdi ne zaman aklıma gelsen, giriyorum çocuklarının devretmiş olduğu bakkalına, bir poşet gofret, çikolata, bisküvi doldurup "parasını ödedikten sonra" mahalle çocuklarına dağıtıyorum. beni affet, huzur içinde uyu.
