Akşam yemeği vaktidir. Sofrada oturmuş ailecek yemek yiyorsunuz. Son bir köfte kalmış tabakta. Hatta tam köftede değil yarısı kadar. Bir köfteye bakıyorsunuz bir de etrafa. O sırada anneniz sizi farkediyor ve cevabı veriyor. '' Ben zaten çok külo aldım bu aralar. Sen ye o köfteyi. Sonra duba gibi oluyorum. '' işte o anlardır efendim. Sizin iyiliğiniz için kendisinden bile vazgeçer Anneler. Sırf sizin mutluluğunuz için kendi mutluluğunu bile göz ardı eder. Anneler birtanedir kısaca, Anneler pahabiçilemezdir.
