hayatımda yanılmıyorsam ilk defa pişmanlık yaşıyorum. hayır herşeyi doğru yaptığımdan değil, sadece pişman olmanın birşey kazandırmayacığını bildiğim için kendimi kontrol ederdim. şimdi denesem de fayda etmiyor. birşeyi yaşamadan, bilmeden başkasının hayatı hakkında yorum yapıp ona karşı ahkam kesmeyi o kadar iyi becermişim ki, şimdi ben bi şekilde onun hissettiklerini anlayayım diye aynıları bana da oluyor adeta. geçmesini bekledikçe kendimi daha ileri boyutunda buluyorum bu ruh halinin. anlatacak kimse de yok, tahmin ediyorum tepkilerini ama kızmıyorum da. buraya yazayım en azından dedim ama bu kadarını yazmak bile zor oldu. ben böyle her daim bohem ruh hallerinde olan bi insan değildim, olamazdım da. bitsin artık istiyorum sadece o kadar.
