Merhaba Baba.
Bugün 10 KASIM, evet senin bize verdiğin bu ülkenin yok oluş,günü yarın.Fakat anmaya iznimiz yok.Değil anma,saygı duymaya bile iznimiz yok.Aslında biliyor musun baba, kimse bilmiyor ama bu daha iyi günlerimiz kimse farkında değil ama kendileri batırıyor bizi.Ah şimdi sen burada olsaydın böylemi olurdu.Bunlara izin mi verirdin.Seni unutturmak ise dertleri, birileri öğretsin şunlara. SiLGi, MÜREKKEBi SILEMEZ. Ama herkes benim gibi düşünmüyor baba.Bazıları seni çoktan unuttu bile.Senin çocuğun olmak yerine başkalarının köpeği olmayı tercih ediyorlar.Kalk diyemiyorum ki sana, gel diyemiyorum ki.Çünkü biliyorum gel desem gelemeyeceksin üzüleceksin.Sen üzülme baba, seni unutup unutturmaya çalışanlar üzülsün.Çok şehit verdik baba, fazlasıyla şehit verdik. Fakat onlar senin yaptığını yapmadı.Onlar senin gibi şehitlerini sahiplenmediler. Hatta inanır mısın baba, bir damla gözyaşı bile dökmediler. 'Başınız sağ olsun, ölen ile ölünmez' dediler.Bu kadar basit insanlara kaldık işte biz.Hoş seni unutan bir millet, şehitler için mi ağlayacak. Güldürmesinler beni. Kemiklerin sızlıyo, çünkü ülken batıyor. Yarınların, çiçeklerin soluyor çünkü. Sen çocukları çok severdin.Bak şimdi çocuklarının söz hakkı bile yok. Bu millet öyle bir hale geldi ki baba.Seni yattığın yerden kaldırıp başkalarını da yatıracak haldeler.Ama sen rahat ol. Ben ve benim gibi Atatürk çocukları bunlara izin vermeyiz. Bu millette ne kadar zor olsa da rahat uyu babam..
