ergenlik dönemlerimde kafamdaki sevgili modeli şöyleydi.
sarışın, mavi gözlü, 170 boylarında, zayıf ve hiç kimse ile çıkmamış bir tip. hatta allaha onu bana vermesi için dua bile ederdim. Bir gün bir kızla tanıştım.
mavi gözlü, 170 boyunda, sarışın, zayıf ve hiç kimse ile çıkmayan. Ama bir türlü ısınamadım sevemedim. kız belli ki beni seviyodu ama ben bu ilişkiyi daha fazla devam ettirerek onu daha çok üzmek istemediğim için ilişkiyi bitirmek zorunda kaldım.
Bu olaydan sonra anladım ki, dua etmeninde bir usulü varmış. Allah'tan bir şey isterken fiziki özellikleri değil, hayırlısını istemek en iyisiymiş. O bana istediğim sevgiliyi verdi ama kalbime onu sevmem için gereken duyguyu vermeyerek bana ders vermiş oldu. o günden sonra kafamda fiziki olarak şöyle olsun diyerek hayal ettiğim hiç kimse olmamıştır. Hayırlısı neyse o olsun.
