hayvanları seven ve evlerinde besleyen insanların şekilleri itibarı ile sanki biraz çirkin olmalarıdır.
bu kararım şöyle oldu aslında,
geçenlerde istanbul'un bir yerinde bir miting mi ne vardı bilirsiniz işte hayvanları sevelim aman bir şey yapmayalım mıydı neydi ismi de hatırlamıyorum!, o gün bizimde oraya yolumuz düşmüştü yeğenimle sanki nereden gittiysek!, neyse o şekilde saf saf gezerken, bende bu arada o bölgenin ne kadar gereksiz tarzda bir yer olduğunu aslan parçası yeğenime anlatıyordum. derken birde baktık bu doluntuyu gördük, haydi la gel bir bakalım hele bir yol ne oluyor derken eline hayvanını alan doluşmamış mı!, neyse uzaktan davulun sesi hoş gelir hesabı, ulan yeğen dedim (oda daha 8 yaşlarında filan) efendim dayı dedi, ulan ne güzel kızlar var bak bak aboda abo ki ne abo!, vay anam vay adamlara bak adamlara dalyan gibi maşallah, amanda aman bunlar entel dantel yakından güzel insan görürüz koş koş diyerek yakınlaşmaya başladık kalabalığa, ama gel gör ki o kalabalığa yaklaştıkça o davulun sesi gitti afrika da çalan o sesi beter olan vuvuzela gibi olmaya başlayıp gözlerim kör olsaydı da görmeseydim çeşidinden erkekler ve kızlar olmaya başlamasınlar mı bunlar arkadaş?,
vay dedim kaçalım oğlum bunlar burada bizi yer!, ya dedi yeğen, dayı dedi şu kedi dedi kedi!, ya ben sana alırım oğlum en afillisinden!, diye diye it horuzu kandırdım bu şekilde!, neyse işte öylece kaçtık, kaçmasak belkide o kalabalık da olan çirkin tiplerin arasında kaybolup kim vurduya da gidebilirdik kim bilir korktum açıkçası o yüzlerden biraz!.
yani velhasılı anladım ki, hayvan sever kardeşlerim sanki biraz o hayvanı kullanıyorsunuz gibi geldi bana!, hani o hayvan tipinizden anlamayacak ya!, ve size o şekilde bir değer de veremeyecek ya diye bir teori gelişti bende ben ne yapayım yani!. bu arada bu anladığım müthiş durumu sevgili yeğenimede sordum, değil mi yeğen dedim, evet dayı bence de sence dedi aslan yeğenim ve ortalıktan acilen sıvıştık!.
