müslümanlarca halife ali tarafından ortaya konulduğu iddia edilen arguman.
rivayete göre "allah yoksa benim kaybedeceğim bir şey yok ama allah varsa siz herşeyinizi kaybedersiniz?" demiş halife ali. bu argüman üzerinden tanrının var olduğunun ispatlandığı sanılıyor. bir müslüman paradoksu, sahtekarlığı, ikiyüzlülüğü..
öncelikle yanlış bir bilgiyi düzeltmek isterim ki bunu halife ali değil, "inanmanın gerekliliğini ispat" için fransız matematikçi blaire pascal fayda zarar analizi yaparak ortaya koymuştur. yukarıdaki entrylerde verilmiş zaten bu analiz.
temel mantığı tanrıya inansan iyi olur, çünkü eğer haklıysan ebedi mutluluk seni bekliyor; ancak hatalıysan zaten bir şey fark etmeyecek. diğer taraftan eğer tanrının var olmadığına inanıyorsan ve hatalıysan o zaman ebedi azap seni bekliyor, ancak haklıysan zaten bir şey fark etmeyecek olan ve tanrıya inanmanın daha mantıklı olduğunu iddia eden bir önermedir.
ancak bu argümanla ilgili temel bir sorun var. bir şeye inanmak siyaset icabı ya da tedbiren yapılabilecek bir şey değildir. en azından küçüklüğünden beri beyni bir takım hurafeler çöplüğüne döndürülmemiş kişilerin uygulayabileceği bir şey değil. camiye gidip namaz kılmaya karar verebilirim. oda dolusu kurana el basıp içerisinde yazan her şeye inandığımı söylemeye karar verebilirim. ancak bunların hiç birisi gerçekten inanmıyorsam benim inanmamı sağlayacak şeyler değil. pascalın yaptığı ancak tanrıya inancı taklit etmeye yarayabilen bir argümandır. ayrıca inandığınız tanrının da her şeyi bilen bir tanrı olmaması gereklidir zira eğer inanmadığınız halde inanıyormuş gibi yaparsanız tanrı sizin sahtekarlığınızı görecektir.
öte yandan dinler neden tanrılarını en memnun edecek şeyin tanrıya inanmak olduğunu düşünüyor anlamak güç. inanmak niye bu kadar özel? tanrının şefkati, cömertliği ve mütevaziliği de ödüllendirmesi olası değil mi? inandım ve sıradan bir hayat yaşadım yerim cennet, inanmadım ve süper yardımsever bir insan oldum yerim cehennem öyle mi? başka dinleri çok iyi bilemiyorum ama islamiyet, hristiyanlık ve yahudilikte böyle.
hadi onu da geçelim ve diyelim ki ben pis kefere agnostik bir ateist olarak tırstım, bir tanrı var mı diye korktup bir dine kapağı atmaya karar verdim. peki neden islamın tanrısına inanayım? insanlar binlerce yıl zeusa, raya, baale inandılar. ya doğrusu onlarsa? o zaman islamın tanrısına inandığım için zeus beni cehenneme atmaz mı? zeus'tan tanrı mı olur ya diyecek olanlar için sormak istiyorum. islamın allah'ı da kefereden dost etme, gerekirse kadın döv, dörde kadar kadın al, kadınlar tarlanızdır dilediğin gibi sür gibi anlamsız ve medeni ahlak anlayışıyla bağdaşmayacak emirler vermiyor mu? bu durumda neden islamın allahına inanayım ya tanrı varsa argümanıyla? islamın allah'ı zeus'tan neden daha mantıklı olsun?
özetle samimiyetsiz, çıkarcı, vıcık vıcık bir tanrıya inandırma argümanıdır bu.
bir de şu müslüman kardeşler her beğendiği hristiyanlık çakması sözde ağız payı verme hadisesini müslümanlara yamamasalar daha tutarlı olacaklarını fark etsinler lütfen.
(bkz: pascal'ın kumarı)
aynı şeyi hristiyanların evrim karşıtı argümanlarına da yapıyorsunuz. orjinal olun biraz.
