ankara da iki kere denk geldiğim kızlardır. kar kıyamet millet otobüs bekliyor, donmasın bebeler diye geçerken durdum bir gurubun önünde bindiler. herkesi buraktım biri benim gideceğim yere yakın oturduğunu söylediği için o kaldı sadece ( bayan tabi ibneliğin lüzumu yok) yolda da patlattı itirafı. okuyorum, bana bakarsan vs diye başladı cümleye, mal oldum resmen, birşey diyemedim. yok sağol dedim sığır gibi. kabul edeceğimden değil de ( valla) şöyle özlü sözlerle bezenmiş bir ağdalı bir öğüt veremedim ya la.
