varlık nedenlerini, yaşamaya devam etme gerekçelerini, kendini var edenelri ve yokettiklerini reddetmiş ve kendine yeni hedefler edinmiş adammış. kendi beyanıdır. şimdi bu zeminde onun duygu fışkırttığı yazıları okuyup da aşmış aşk adamı sanıp tebrik mesajı yağdıran ablacıkların bilmediği bazı hususlar var tabii. kanla, nefretle, reddetmekle ve isyanla geçmiş ömrünü borçlu olduğu ve ona ömürlerini borçlu adamlar var kıyıya köşeye savrulmuş. ben onlardan değilim. onun kadar kavgacı bir egoya sahip olmadığım için dostu olmadım hiçbir zaman. dişe diş, yakalarımıza yapışa yapışa yaşadığımız bir on yılımız var. kuzenim hakan' ın ve gerçek cehennem kaçkını gürkan' ın ki siz yeraltı edebiyatı martavalına düşkün satanist tşörtlü ablalar onu kayra hazretleri olarak tanırsınız; onun dostluğu gibi zor bişeyle müşerref olduklarını yakından biliyorum. ve onunla dost olmanın insan hayatını aynı anda bir karnaval meydanına, bir nükleer atık çöplüğüne, bir tinerciler barınağına ve bir gururp seks partisine dönüştürebileceğini de deneyimlerle yaşadık. tabii grup seks onun insanlarla değil fikirlerle yaşadığı bir sapkınlık. biz de onkusur yıldır bu sapkınlıklara taptık. o sapkınlıkları o kadar normalleştirdik ki, sapkın olan diğer insanların yaaşdığıymış gibi algıladık. şuan en yakınındaki adamlar olarak ondan nefret etmemizi sağlayacak kadar budalaca ve kednini reddeden kararlar aldı. saygı duyarız dicem ama büyük yalan olur. sövmekten başka yaptığımız bişey yok. dünyanın üç kıtasına yayılan hastalıklı maceralarımızdan biz tiksindik. o kurdu, biz yaşadık, hepimiz tiksindik. ama kuzenim olacak birilerine bağlanma düşkünü hakan ipnesi; bu heriflere o kadar bağlandı ki bağını zamk yerine bir kitapla pekiştirdi. gitti altıyüz sayfaya ölümün tarifini yaptı.noldu peki ne ölen var ne bi bok. kitabı okuyan üç beş çekip gitme meraklısı taze bünye sarsıldı. absolut satışları arttı. bikaç kişi kinyas ' ın peşinden afrika' ya gidip sivrisineklere becertti kendini. insanlara ve kendilerine yaptıkalrı hiçbişeyin farkında olmayan bu kaçkın heriflerin hemen yanında onlara mümkün mertebe az bulaşarak geçirdiğim yılların sonunda farkettim ki ne kadar nefret edersem edeyim gelip iş sonunda hepsine ve en çok da şu an bize ihaneti seçmiş olan ve çok komik ama bir kadın için hayatını değiştirme saçmalığına kapılmış olan bu adama hayran oldum. şuan ondan nefret ederken bile farkediyorum ki; biz gerçek tutunamayanalr içinde biyerlere tutunmayı deneyen ve tutunduğu yerde bile şehvetli bir yaşam düşleyen sadece o oldu. tamam bunu yapmasına bir kadını ve aşk denen o insan icadı bokluğu bulaştırmasa gözümüzde daha başka biyerde olurdu. gidip bir köyde odun keip inzivaya falan çekilse , her akşam evimde verdiğim partilerde şöminemde onun kestiği odunları yakardım inanın. ama o bile belki ne halt yediğinin farkında değil. hayatını adayacağı o kadını tanımıyorum bile. belki o kadın hayatında bile değildir. çünkü beyninde o kadar çok odacık var ki o odalardan birine o kadını kilitlemiş ve bir daha anahtarı bulamamış bile olabilir.
ben burada dostu olamadığım ama şahdamarından daha iyi tanıdığım bu adamı ne yüceltmeye ne ezmeye çalışıyorum. bir benzeri daha olmayan bu beyinle aşk nobeli almaya kalkması kanıma dokunuyor. ruhu o kadar asi ve zaptedilmez bir özgürlüğe sahip ki aşk ruhu için basit bir çaba olur. daha büyük şeyler için feda etmeli beynini ve bedenini. bolivya ' ya gitse ve devrim ateşini yeniden yaksa che ' nin bile peşinden gitmeyen kalabalıkları meydanlara doldurabilecek aura' ya sahip çünkü.
bu konuda son defa yazıp son defa müdahil oluyorum. buna hakkım var sanıyorum. bu zemin bunun yeri değil.ama bize ördüğü duvaralrı aşacak dinamitlerimizi de elimizden aldı. hayat onun, kadın onun, aşk onun.. ama unutmasın.. çürümeye terkettipi geçmişi ve orada kalmış dostları hepsinden çok onun..
