üniversiteden mezun olmuş kitle de olabilir. lan devlet yurtlarında az sıkıntı çekmedik istanbul universitesinin. şimdi özel yurtlar kampüslerin içinde, ayak üstü yiyişler falan. arabayla universitelere gitmeler. liseli kardeşlerime tavsiyem şudur ki, eğitim, kalite, iş sahibi olma hepsi bir yana, üniversite kampüsleri ayrı bir dünyadır ve o dünyaya girmeden ölmeyin. beyazıt kampüsünün kapısındaki o sakallı dedeyle şarap içmenin tadı, muhabbetin kralıydı.
kampüslerdeki kardeşlerime tavsiyelerim, uzatın okulu. sorun değil az harçlıkla gezin, zorluklar çekin. o kapıdan çıkınca askerlikti iş bulma telaşıydı evlilik baskısıydı derken 30 yaşın nasıl geldiğini anlamıyorsun.
edit: iş bu entry ibretlik bir hayat öyküsüdür. ifşa nın dik alasıdır.
