annesizliği anlatmak isteyen bir insanın, duygularının özetidir.
evet üşütüyor annesizlik, mesela 10 yaşında, ardından 20'sinde ve en çokta 30 yaşında.
okula başlıyorsunuz, yamuk yumuk yakalarınızı bir başkası düzeştiyor, anne diye bildikleriniz.
mesela oğlunu kızını okula bırakan anneler gördükçe eve gidip ağlıyorsunuz. büyüdükçe koyuyor annesizlik.
çok bilirim öyle odaya kapanıp boyum kadar çantayı yere attıktan sonra ağladığımı.
çok oldu incindiğimde hemen annemin aklıma geldiği.
anne diye bildiğim yengeme sarılırken, ağlarken beraber, hadi kalk annene gidelim dediğinde yengem. sımsıkı, sanki anneme sarılır gibi o'na sarıldığımı bilirim.
hani ağlayıp zırlar ya bazen çocuklar,
hani susmazlar bir de.
ya dayak yerler ya da bakkala götürülüp bir şeyler alınır.
ben ağladığımda ne bakkala gitmek isterdim ne de lunaparka.
anneme gitmek isterdim, akşamın kör karanlığında gittiğimi bilirim, götürdüklerini.
mesela sevdiğim kızlar olurdu, annemden konuşurduk, o'ndan bahsederdim onlara. kim girdi ise hayatıma çok sevildim, belki de acıdılar bilemiyorum. ama hiçbirinde hiçbir kadında anne şefkati aramadım, biliyorum yok çünkü.
üniversiteyi kazandığımda başucundaydım, bi kadına deli gibi aşık olduğumda, lise de hani o meşhur çıkış var ya, çok sağlam dayak yediğimde ağız burun kırık vaziyette anneme gittim.
gençlik işte, cahillik, annemin adını ağzına aln bir karaktersizi bıçaklarken hiç içim acımadı biliyor musunuz. oysa karıncaya zarar verecek biri değilim, hiç olmadım, tanıyorum kendimi.
mezun oldum okuldan, döndüm o ankara'dan diplomamı anneme götürdüm, hatta ben üniversiteye gitmeden ne yaptım biliyor musunuz, annemin mezarından bir kavanoz kadar toprak aldım, sınavlara çalıştığım gecelerde masamda dururdu o. okula çıkmadan sınav öncelerinde mesela, o kavanozu öpmeden gitmezdim.
bayramlar da özellikle, herkes annesinin babasının elini öperken ben annemin mezar taşını öperdim, zaten halen daha öyle.
eyüp mezarlığına gittiğinizde öyle havaya doğru bir fatiha okur musunuz, annem için...
edit: neden eksilediğinize anlam veremiyorum, artılamanız da umrumda değil, böyle bir beklentim de yok, peki neden eksiliyor sunuz? içimi dökmeyi çok görecekseniz, kusura bakmayın arkadaşlar buna izin vermem. canınız sağolsun, buyrun eksileyin.
