belli başlı kuramları, uygulamaları o minnacık elinin tersiyle iten bebektir.
ellerinin halı sayesinde kaşınmasını, yuvarlanınca ağzına, burnuna bir takım toz adedinde maddelerin kaçmasını istemiyor ve popo bölgesinin her temasında, "yine kıçı sağlama aldık" düşüncesini küçücük beyninde reddediyor, adeta ileriye emin adımlarla emekleyerek halı dışı zemine çıkıyor, anarşistliğinin gururuyla annesi ve babasının yüzlerine bakarak, "asıl büyüyünce görün siz beni" bakışı atıyordur.
tabii, parkenin de bir takım zararları yok mudur? vardır.
halı sayesinde kaşınan eller, parke zeminde acıyacak, daha gelişmekte olan dizler sertliğe teslim olarak moraracak, mazoşist bir yapıya bürünerek, ama hayat böyledir, acı çekmeye şimdiden başlayalım diyerek kendine gaz verecek, yüzünde gülücüklerle odayı boydan boya turlayacaktır.
seçimleri erken yapmak gerekir.
ne kadar erken, o kadar iyi.
böylesine abartmamak da önemlidir.
en nihayetinde insanların gözünde, "halı dururken parkede emekleyen anarşist bebek" olarak kalacaktır.
