bu allahın belası, ancuk beyinli cici ve de altın kalpli, muşmula akıllı kızımız bir seferinde okulda kilitli kalır. herkes eve dönmüştür ve o kocaman, karanlık okulda tek başınadır. korkusunu gizlemek ve unutmak için o harika ve sevgi dolu şarkıyı sölemeye başlar. ** fakat okulun her yerinden gerilim amareleri baş göstermek üzeredir. uzun ve ıssız koridorda ortaya çıkan ve ayak tıpırtıları insanı deli eden fareler, bir yanıp bir sönen dış bahçedeki aydınlatma lambası, tuvaletten gelen sürekli boşalıp tekrar dolan sifon sesi ve alt merdivenlerde görünen hizmetlinin süpürgesinin yerleri okşayan gıcırtılı sesi. ** bütün bu seslerin yarattığı korkudan uzaklaşmak için sevimli ve cici * kızımız; okulun revirine doğru ilerler. çünkü oradan az da olsa bir ışık sızmaktadır. arkasında süpürge, fare ve sifon sesleri çıldırtıcı birşekilde artarak yaklaşırken kızımız da * hızla revire yaklaşmaktadır. bütün korkusu revirin kapısının kilitli olmasıdır. * allahtan revirin kapısı aralıktır. ve içerisi aydınlıktır. içeriye giren kızımız korku dolu gecenin son bulduğunu düşünürken, odadaki ahsta sedyesini örten perdenin ardından garip sesler gelir. bu kadarı da fazla diyen cici kızımız, cesaretini toplayıp korkuyla yüzleşmek için perdeyi bir anda çeker. o da ne; cici ve iyi bir aileden gelmiş kızımızın dümbük abisi sedye üstüne iki tane ponpon kızı hemşire kıyafetleriyle yatırmış, serumlu, tendürdiyotlu fantezi yapmaktadır. ** allah belasını versin hepsinin. yuh be kardeşim. edebi kalemimi bu sapık ailenin maceralarına alet ettiğime inananmıyorum. gitti
gül gibi nobel edebiyat ödülü. *
