bugün nineciğime gittiğimde korkunç bir tabloyla karşılaştım. benim canım nineme sadece 2 kişi gitmiş: 2 evladı sadece. torun bile yok. sen 6 çocuk, 14 torun sahibi ol, sadece 2 kişi gelsin. canım ninem ya. bayramların tadı giderek azalıyor sevgili tostlar.
eskiden evler kalabalık olurdu. mutluluk vardı. şimdi insanlar birbirlerine zoraki gidiyor.
ninem bize ciğer kızartırdı, kapış kapış yerdik. kibar olanlar yemeğe ekmek arası peynirle devam ederdi. yüzsüz torunlar aşırı yüklemeden mide spazmı geçirirdi. evde 2 kilo şeker varken şeker toplamaya giderdik; komşular benden yaşlı, görmüş geçirmiş şekerleri verirdi. bizde mutlu olurduk salak gibi.
ekonomist olacağım o günlerden belliymiş. bayram öncesi fizibilite çalışması yapardım. bayram harçlığı çizelgesi tahminlerimde hiç sekteye uğramazdım. şimdi annem bile elini öperken gözlerini kaçırıyor. versen de almam sevgili anneciğim. eşek kadar olduk.
yeni aldığım bayramlıklarımı akşamdan gözümün önüne koyar, sabah gözümü açar açmaz onları görür ve mutlu olurdum. şimdi, bayramlıklarımı kendim alıyorum. daha doğrusu almıyorum.
eski bayramlarda dedem vardı babam vardı. dedem vefat etti, babam gitti. bayram zamanla bütün ifadelerini kaybetti. çoğumuz için sadece uzunca bir tatil oldu.
