söyledikleri ile üslubu arasında çelişki gördüğüm popüler yazınsal kişilik. çelişki ise şurada:
stevemcqueen aslında çok klasik şeyler söylüyor. söylediği şeyler bildiğimiz solculuktan ibaret. (tabi chp tarzı solculuk değil, ulusalcı solculuk değil bu. yani en demode solculuk tipi değil. ama gene de klasik bir solculuk.) klasik bir solculuğun savunuculuğunu yapıyor stevemcqueen. sözlük dünyasının artık aştığı, geride bıraktığı bir siyasi pozisyon bu.
ama stevemcqueen'in söylediği şeylerin klasikliğine ve sıradanlığına rağmen, üslubu son derece provokatif ve iddialı. etkili bir yazma stili var. küfürü de duygusallığı da öfkeyi de hep doğru dozda ve doğru yerde kullanıyor.
sözlükteki genç kitle de, stevemcqueen'i söyledikleri için değil üslubu için seviyor. çünkü stevemcqueen'in düşünsel yönü genç kitleyi etkileyebilecek kadar provokatif ve modern değil. ama üslubu provokatif ve modern.
stevemcqueen'e kazandıran şeyin üslup olmasına rağmen, ona kaybettiren şey de üslup. üslubu yüzünden entryleri siliniyor, düşmanları türüyor, ciddiye almayanları türüyor.
