Buraya uzunca bir yazi yazdim yurek daglayabilirdim ama yapmadim neden mi?
Guzel yazilarinizi okudum kendimi kotu hissettim cunku onlarin hicbiri bana yazilmamisti bana bu baslikta yer verilmemisti ve kimsenin bana kalbinde bu kadar yer verdigini dusunmedim, uzuldum. Yersizmis. Ben yazimi yazarken birsey fark ettim: Yazi ne kadar duygusal olsa da duygularimiz bu kadar baskin olmuyor. Ben yazimi su an birsey hissetmedigim sadece egolarim yuzunden iliskisi var mi yok mu diye meraka dustugum biri icin yazmistim. Yazarlar, soyleyiverin bana itiraf edin aslinda o kadar da sevmediginizi. Siz hayallerinizi seviyorsunuz, onlardan hoslaniyorsunuz. Hayallerinizdeki anneyi/babayi seviyorsunuz, size sevgisini belli eden sadik kadini/erkegi seviyorsunuz, her sabah yaninizda uyanani seviyorsunuz O'nu degil.
Asil ortak hikayemizse soyle: Taraflardan biri hoslantisini belli ediyor, digeriyse kisinin bedenini, statusunu uygun gorduyse basliyor hayallere. E kelebekleri de hissedince diyor ki seviyorum. Bizim sorunumuz su ask saniyoruz! Her seferinde hissedilen ask midir? Ask dedigimiz sey 3 harf kadar kisa midir oysa? Ferhatla Sirin'in, Leyla ile Mecnun un gercekten asik olmayabilecegini dusundunuz mu hic? Mecnun'un Leyla dedigi takinti olamaz mi? Sorgulayin icinizde.
Bir yazi okudum, cok etkilendim. Mavi gozlu yanilmiyorsam Hirvatistanli bir kiza yazilmisti. Kendimden utandim kimseye boyle bir yazi yazdiramadim diye. Yazarin diger yazilarina goz attigimda ayni baslik altinda yazdigi aylar sonraki yazisini gordum. O guzel duygularin etkisini kaybettigini gordum. Yine mavi gozlu kiza yazilan yaziydi bu. Acisi hafifler umarim ne diyeyim. Yine baska bir yazarin guzelim yazisini okuduktan sonra kendisini inceledigimde su anda baska biriyle evli oldugunu ve birbirlerini sevdiklerini dusundum. Ne mutlu ona hayatina devam etmis.
Sadede gelelim;yazarlar, duygularimiz cok degisken ask demeyelim biz buna hayallerimizi -ask etmeyelim.
Bayan yazarlarimiz sesleniyorum size uzulmeyin burda size yer yok diye.
