gece yarısı bir sesle uyandım. yüzüklerin efendisi'nde yüzüğü çağıran ses gibi karışık kuruşuk bir ses; aynı şöyle: afsadafasf, fısıldayıp duruyor. kıpırdasam kıpırdayamıyorum, üstümde bir ağırlık. aha dedim gene karabasan geldi herhalde. tam okuyacağım duaları seçiyorum ki bizim karabasan kısıkça bir sesle "arkana geçelim mi? arkana geçelim mi?" demez mi? lan gülmekten dua okuyamadım. pezevenk o kadar metafiziksel evrende bana mı kaldın? bi'türlü duaya da başlayamadım. baya bir süre birlikte olduk. lan birlikte olduk derken... lan o anlamda değil. kardeş... kardeş bi'dinler misin? laaayn...
