çift olmaya çalışanlar tanımaya başladıkça birbirlerini kök salarlar karşılıklı, rahatsızlıklar oluşur. solmaya yıpranmaya başlarlar. ilk andaki saflık ve tazelik yitmektedir giderek.
gün gelir bardak dolar ve el uzanır koparıp alır çiçeği toprağından. zaten önceden de almıştır saksısına onu. ama kopardıktan sonra artık suya da koysan nafiledir.
oysa çiçeği koparmaya kalkışmadığında ruhunda ve özünde hep aynı kalacaktır güzelliği, renkleri ve hoş kokusu. ne yıllar, ne aşırı yağmurlar, soğuk rüzgarlar bozamaz onu.
ızdıraplı tarafı da vardır tabiki bu sevginin. güzelliği de acımsı ve ekşi tadındadır zaten.
keşkelerdir yan etkileri. içini kemirir tıpkı mide yanması gibi. ''nasıl olabilirdi öbür türlüsü?'' dersin, herkes gibi, diğer insanlar gibi..
ama her baharda yani o paha biçilmez gülümsemede yeşermeye amadedir içindeki sancılar ve umutlar. hayalinde yaşanmıştır ve yaşanacaktır ne varsa.
