lisedeyken ygs' ye hazırlanılır, bir soru çözülemez ve bu bahsi geçen matematik hocasına gidilirdi. Bu hata 1 kez yapılırdı. Adı üstünde hataydı. Kendime ihanet etmiş gibiydim sanki. Hocaya o soruyu göstermek, hocanın en az 15 dakika o soru ile uğraşması, çaba harcaması...
Evet, ben kendime ihanet etmiştim. O 15 dakikada kim bilir kaç soru çözer, kendimi geliştirirdim. Ama toydum, farkına varamamıştım bu acı gerçeğin. Dersane hocaları gibi 1 dakikada anlatır zannetmiştim. Bir anlık gençlik hevesiydi o dakikalar. O otoriter bünyenin altında paslanmış bir beyin olduğunu nerden bilebilirdim.
Ve işte ben o günden sonra o masaya soru çözdürmek için hiç gitmedim, boşa giden zamanlarımın düşmanı belledim o 4 ayaklı emektar masayı...
