on dört yaşındaki kuzenimin hoparlörden duyduğum telefon konuşmasını aynen aktarıyorum:
-yuh be neden açmıyosun on saattir, neyse dur, ayy kızaağğm çok heycanlıyım ne giyiim yaa? uff, çocukla da ilk buluşmamız.
ve gelen manidar cevap:
+yarak giy amına koyim ya, kapat telefonu.
not: bir pazar sabahı, saat dokuzda yaşanmıştır.
