36 yaşında bir insan evladı olarak ben hayatım boyunca çok maç izledim. belki binlercedir. ama rakibinin bu kadar çok pas arası yaptığı, ortalarının bu kadar çok rakip tarafından kesildiği, bu kadar deorganize, bu kadar ne yapmaya çalıştığı anlaşılmayan bir takım izlememiştim.
böyle bir maçtır işte, tanımı bu.
mal gibi de gol yedik bir de, bari 1 puan alsaydık, adamların zaten gol atmaya niyeti yok, bir de gol hediye ettik heriflere. şimdi uğraş artık bilmemkim bilmemkime 1 farkla yenilsin de biz de 2 farkla rakibi yenersek öteki de 3 farkla mağlup olursa playoff'a kalalım. ama yeminim var, iş o raddeye gelirse vallaha da billaha da televizyonda bu geyiği döndüren tüm programlara telefon açıp ana avrat küfür edeceğim. sözüm söz.
