bugün bir öğrencimin velisinin konuşmalrına tanık oldum, son sınıfa giden oğlunu dersaneye gönderememekten yakınıyordu,eşi işsizdi,kendisi işsizdi,küçük oğlunun başarılı olduğu sınav sonucunda aldığı bursu üniversitede okuyan büyük oğluna gönderiyormuş, ama o da yetmiyormuş, üniversiteden almayı düşünüyormuş çocuğunu para yetiştiremediği için.
zor tuttu kendini kadın ağlamamak için,ama konuşmasının sonlarına doğru sesi titredi,gözleri doldu,yaşlar boşaldı hafif hafif,çok utandığını söyeleyerek özür diledi.
gururlu bir anne gördüm ben o gözyaşlarında
"çocuklarım" dedikçe içi titreyen bir anne gördüm ben o gözyaşlarında
kendi çaresizliklerimi,hayıflandığım,üzüldüğüm,kızdığım şeyleri düşündüm de sonra utandım ben o döktüğüm gözyaşlarımdan...
