çalıştığım kurumda teknik personel olan bir abi vardı. o yere ilk gittiğim günden beri hep yardımcı olmuştu bana. ev bulma falan filan. o kadar sevimli bir adam ki görseydiniz hak verirdiniz bana. kim olabilir? cesarettin abi. *
böyle hafiften kilolu, kelli felli babacan bir abiydi. ama fırlamanın önde gideniydi. değme komedyenlere taş çıkartan lafları vardı. hatta onunla bir araya geldiğimizde herkes işi gücü bırakır bizi izlerdi. makaranın kralını yapardık cesarettin abiyle. beni de çok severdi, hatta oğlu vardı benle yaşıt sayılır o sıralar erzurum'da okuyordu.
--spoiler--
ulan sana baktıkça bizim oğlanı görüyorum be abisi, gel lan bi sarılayım
--spoiler--
derdi. bir de cesarettin abi'nin mottosu ''abisi'' kelimesiydi. herkese bunu kullanırdı. kızdığında da sevindiğinde de.
ama adamın dibiydi, bir derdiniz olsun hemen koşardı, canınızın sıkkın olduğunu kimse anlamasa da o anlardı.
o gurbetlikte baba gibi bildim o'nu. elinden menemende yedim, karşılıklı içtiğimde oldu. çok delikanlı adamdı cesarettin abi.
ölüm hak; ben oradan belli bir süre sonra ayrıldım. tabi görüşmelerimiz devam ederdi. kopmadı hiç bağımız. vefat ettiğini öğrendim sonra, kalktım anasının nikahı sayılabilecek bir memlekete gittim o'nun için. 2 yıl boyunca bu kardeşine kol kanat geren biri için değerdi bu. dedim ya çok delikanlı adamdı cesarettin abi. hatta bazen giderim mezarına, koca yazılarla cesarettin yazısını görünce hem gülesim tutar, hem de özlediğim için hüzünlenirim. tabi sözlüğe kayıt olacakken ne olsun ne olsun diye düşünürken, heh! tamam ulan buldum dedim. cesarettin abi'min adı yaşasın istedim. evet nick olarak sempatik duruyor ama bu ismi kullanmamda manevi sebepler de var. bilmenizi isterim.
