ilkokul birinci sınıftayım, ama ufacık bişeyim yaş henüz 5,5. her neyse çişim geliyor tuvalete gidiyorum, pisuvar'a yetişemiyorum, alaturka tuvaletleri ise bok götürüyo girmeye tiksiniyorum. neyse gel zaman git zaman çişimi tutmayı öğrendim, ama birgün olanlar oldu; matematik dersinde çıkarma işlemi konusuna geçmişiz, ben de konudan zerre çakmıyorum, hoca tahtaya kaldırdı, bende inanılmaz bir korku ve heyecan var, e doğal olarak sabahtan beri tuttuğum çişimi oracığa koyvermek zorunda kaldım, tüm sınıfın karşında pantolonumun paçalarından şırıl şırıl süzüldü mübarek. bütün sınıf kahkahalarla gülmüştü, yerin dibine girmiştim.
ama daha bitmedi; ertesi günün sabahı yine okula gideceğim, sevgili anneciğim benim çişli pantolonumu yıkamış ama o pantolon kurumamış, kurusa da ütüsü yetişmeyecek, yedekte başka pantolon da yok, gittik benden 2 yaş büyük olan dayıoğlunun pantolonunu aldık, onu giydim gittim okula. ama pantolon götümde durmuyor afedersin, inanılmaz bol. ve geldik müzik dersine, kahrolası öğretmen dünkü olaya binaen yüzünde pis bi sırıtışla beni yine tahtaya kaldırdı, ben de dünkü olayı unutturma hırsıyla, bağıra bağıra "daha dün annemizin" şarksını söylüyorum ve yine olanlar oldu, dayımın oğlunun o kocaman pantolonu zırt diye kayıp düştü, öylece kalakaldım. ve yine aynı sahne; bütün sınıf karşımda kahkalarla güldü.*
