Kendi işlediği suçun sorumluluğundan kaçmaktır. Adem, yasak ağacın meyvesini yedikten sonraki tevbesinde "şeytan beni kandırdı" dememiş, "şeytana uydum" demiştir. Suçunu kabullenmiştir. Bizler her gün sayısız kez o yasak meyveyi yediğimiz halde hala masum olduğunuzu iddia edebiliyoruz, suçu her seferinde utanmadan şeytana yükleyebiliyoruz.
