ibrahim tatlıses klasiklerinin bizzat kendisi tarafından dinlenilemez, tanınamaz hale getirilmesidir.
hepimizin hayatında yer etmiş şarkılar, ibo'nun bugünkü yorumlamalarında, adeta yeniden bestelenmektedir. tıpkı ağdalı, anlaşılmamak için kendini parçalayan divan edebiyatı eserlerine dönmüşlerdir. oysa en bizden olan yunus emre'dir, karacaoğlan'dır. ibo, şarkılara eklediği binlerce ara nağme ve titreme efektiyle bizleri üzmektedir. kendini ispatlamıştır, şova gerek yoktur neticede, en azından şarkı söylerken.
