dudakların konuşmaktan daha anlamlı yaptığı tek şey olmak ile birlikte; hüznünü, mutluluğunu, masumiyetini, korkunu, sevincini, kısacası tüm duygularını tenden diğer tene en kolay şekilde anlatabilecek yegane eylemdir. bazen üzerine titremektir, annenin koklamaya kıyamadığı bebeğine sevgisini aktarır. bazen özlemdir, uzaklardan gelmiş sevdiğine çektiğin hasreti dindirir, bazen heyecandır, konuşamazsın karşısında, nutkun tutulur, bir öpücük anlatır tüm yüreğini, fikrini. iyidir, güzeldir öpülmek, öpmek, öpüşmek. ha bir de kendi sol kolunu öpenler vardır, hayalindeki sevdiğini sarar sarmalar, insandır onlar da.
"değil mi ki öpüşmek
dudakların tokalaşması
paylaşımcı ekonominin çenesinde
başka türlü yüzleşir ağızlarımız
sözcüklerle birleştik
seviştik şiirsel ritimlerle
sözcüklerini öptüm her defasında
cümlelerimizle seviştik
değil mi ki öpüşmek
dudakların iyi olanı soğurması
filtresiz yanından aldım
öptüm cigaramı
ilhama dem dumanı soğurdum
dudaklarımla kızıl ciğerime
duman duman düşündüm
dumanınla öpüştüm
değil mi ki öpüşmek
dudakların haykırışı
çıplak arsız kelimeleri
etek yırtmacında teşhiri
gördünüz mü yaramaz işlemelerini
citée de pera nın
okşadınız mı cesur uçlu memelerini
onları da öptüm
değil mi ki öpüşmek
dudakların rehberliği
kucağında demet çiçeğiyle
yere bakan liselinin şaşkın bakışı
sonra düşünmesi aynen
yaşlı vücutların vefayı
bakışlarını da öptüm
farkında dışı insancıkların
değil mi ki öpüşmek
dudakların yazılma korkusu
okuyanı, gözleri öptüm
tutan elleri öptüm
zikrettikçe nokta nokta öptüm tarihi
utandı rakamları bir bir kaçtı"
