hiçliği düşünürken gözünn önüne birşeyler getirmeye çalışan ve kendince hiçliğe en yakın olan karanlık boşluğu gözünün önüne getiren, ancak netice itibariyle bunun da bir hiç olmadığını farkedip, hiçliği düşünemediğini düşünen kişinin, hiçliğin göz önüne getirilemeyecek oluşunun onun tabiatı gereği olduğunu (hiçbirşeyin olmadığı durum) ve sonuçta göz önüne getirememe durumunun tam da hiçliği düşünmüş olmak olduğunu ve göz önüne getiriemeyerek, hiçliği tam da olması gerektiği gibi düşündüğünün farkına varmayan, bu sebebeple aslında hiçliği düşünülebildiğini bilmeyen kişinin vardığı kanı.
