fahişe düşünceler bir bir kayarken aklın sınırlarından, kalabalığa adapte olmayı reddeden bir insanın içinde bulunduğu durumdur.
değişmiştir içinizde bir şeyler. yüksek sesli mekanlarda çılgın atanlara boş boş bakarsınız. imzanızı milyon kere karalarsınız hoca ders anlatırken kağıda. ruh soyutlanması denilen, bedenden kopma isteği vuku bulur.
kalabalığın içindeki yalnızı oynayan adam; mutsuzdur. yanındaki adam bunu farkeder ve sorar.
-neyin var bugün durgunsun?
- yok bir şey.
kalabalığın içindeki yalnızı oynayan adam yalancıdır.
desene lan içimde fırtınalar kopuyor, geceleri sigara üstüne sigara yakıyorum, buhrandayım, kaostayım, hercaiyim, derbederim, alışamadım, vazgeçemiyorum, kafayı yiyeceğim...
ama yok bir şey.
bunun sonu bir uzmandan yardım almaya kadar gidiyor. veriyorsun tonlarca para kendini dinletiyorsun. '' şöyle böyle anlayabildiniz mi?'' diyorsun. o da kafa sallayıp '' hı hı'' diyor sadece.
oysa sana arkadaşın neyin var diye sormuştu. ona mı güvenmiyorsun? seni yargılar diye mi korkuyorsun? anlamaz diye mi?
yapma! o senin arkadaşın, arkadaş dediğin; arkadaşının derdiyle dertlenir. onu o yalnızlıktan çekip çıkartır. gerekirse iki tokat çakar seni sinirlendirir de sen ona vurmaya başlayınca ellerini birbirine kenetler duygularını boşaltmanı sağlar.
kalabalığıniçindekiyalnızadam; ''bu halin hiç hoşuma gitmiyor.''
