canım benim.
seninle ilk karşılaştığım gün, dün gibi aklımda. küçücüktün, bizim balkonun altına gelmiş, akşamsefalarının orda öyle duruyordun, iki öpücük attık, yorgun ve bitkin bakışlarla kaldırın başını. ben enişteme "aman enişte şimdi sahibi gelir, yürü kızım, oğlum der,ben sinir oluyorum bunların sahiplerine kendilerini birşey sanyorlar" dedim. eniştem beni dinlemedi. iyi ki de dinlememiş rahmetli. sen ayrılmadın oradan belki iki saat. sonra biz senin sahipsiz olduğuna karar verdik. aşağı indim sana su ve lahmacun getirdim. korkuyordun,çok korkaktın oğlum benim. yavaş yavaş yaklaştın su kabına. o allahın izmir sıcağında her canlı gibi yemekten önce suya koşmuştun sen de. sonra geldin yaklaştın bana korkarak. aldım seni yukarı çıkardım. küçücüktün, sevgi doluydun şimdi de olduğu gibi. bir arayan soran olur diye balkonda bekledik öylece. sen sürekli bir yerlere sığınıyordun. ne çok hırpalamışlardı seni. yoksa hem bu kadar sevgi dolu hem de neden bu kadar korkak olacaktın ki. tüylerin birbirine karışmış, yapağı olmuştu artık. ertesi gün seni alıp zafer abine * götürdüm. baktı sana, muayene etti. turp gibiydin. 6 aylık filandın henüz. süt dişlerini yeni dökmüşsün, öyle söylemişti zafer. o da çok sevdi seni, tıpkı diğer bütün canlıları sevdiği gibi. "al bunu" dedi, "sahiplen. eğer arayan olursa, haber veririz sana". tüylerini traş etti. o koskoca tüy yumağının içinden küçücük bir köpek çıktı. boncuk boncuk parlayan simsiyah gözlerinle daha rahat bakıyordun bizlere artık. ve aslında insanların aslında iyi de olabileceğine kanaat getirmiş olmalısın ki daha bir sevgiyle dokunuyordun bana artık. korkaklığını, en azından bana karşı kısmen atmıştın.
zaman geçti seni ne arayan ne soran oldu. sen artık bizim evin bir sakini olmuştun. iki sinirlinin içinde bir sakin. aradan günler aylar geçtikçe insanlara daha da bir ısındın, artık eve hırsız gelse, içeri buyur edecek kadar insancıl ve sevgi doluydun. ah bir de sağa sola işememeyi öğrenebilseydin ne güzel olacaktı. telefon zili çalınca bacağımı becermeye çalışman, çükünün telefon sesine rabıtalı olması çok ilginç tabi. ve bir gün durup duruken sigara paketinin içinden o sigarayı çekip ağzına alıp öylece oturmadın mı karşımda. canım benim köy ağası kıvamında oturuyordun. evet artık karar vermiştim ki iyice insalaşıyordun. bir evrime tanık oluyordum ben de. sensiz bir hayat düşünemez olmuştum.
zafer abin bir gün beni arayıp yavru, iki üç günlük bir sokak kedisinin ölmek üzere olduğunu ve onu benim alıp bir kaç gün bakmamı istedi. evde sen vardın yavru kediyi nasıl alabilirim diye düşünürken zafer abin senin ona zarar vermeyeceğini söyldi ve kediyi bana verdi. yavrunun ten sıcaklığına ihtiyacı vardı ve yavruyu senin karnına yerleştirdik, sen o yavruya 4 gün annelik yaptın. evet annelik yaptın babalık değil, çünkü yavru kedi sende süt aramaya başladığında bacağını iyice kaldırdın, onu yaladın. ona sıcaklığını verdin ve o kedisenin sayendeyaşama devam etti. evet hem anne hem baba olmuştun.
aradan iki sene geçti ve ben istanbul'a yerleşmeye karar verdiğim de dayınla oturup senin hakkında konuştuğumuzda "sen kendine bakamıyorsun, benjiyi perişan edersin oralarda, benimle kalacak" dedi. mantıklıydı da aslında, çünkü ben sürekli gezmeye programlanmış gibi oradan oraya geziyordum ve seni ihmal edebilirdim. böylece sen izmir'de ben istanbul'da yaşamaya başladık. senin için değişen bir şey yoktu. ayn ev, aynı insanla hayatına devam ediyordun. ama ben sensiz kalmıştım, yalnızdım. her neyse konu benim çaresizliğim değil. konu senin hala mutlu ve insancıl bir köpek olmandan yana ilerliyor. sonra ben antalya'ya çok büyük bir aşkın peşine düşerek yerleştim. haklısın o zaman seni alabilirdim yanıma. ama o zaman da sevdiğim istemedi seni. senin yerine beni, twentyi alarak mutlu etti. evet twenty ço9k güzel bir van kedisiydi o da benim kızımdı ama sen başkaydın benji. hep öyle olacaksın. ve ben eşeğim ki seni alıp gelemedim.
sen iyiydin benji, iyiydin, mutluydun da. taa ki benim geri zekalı kardeşim evini karşıyaka'nın göbeğinden allahın siktir ettiği yere taşıyana kadar. işte ne olduysa ondan sonra oldu sana. önceleri alışmadığın bir evde gündüzleri yalnız kaldığın için korktun, sesin kısldı, sonrasında belki eve alıştın ama, benim geri zekalı kardeşimin eve gelmediği geceler oldu, sen susuz kaldın. artık giderek zayıflıyordun ve eski neşenden de eser kalmaıştı. başkalarıyla konuşurken durumu artık senin 10 yaşında oluşuna veriyorlardı ama ben biliyordum ki hiç de öyle değildi. sonra geçen gelişimde snei yine zafer abi'ne götürdüm, dişlerinin çürüdüğünü o yüzden yemek yemekten kaçındığını, dişlerinin çekilmesinin gerektiğini söyledi. ve sonrasında yavru kedi maması yemen gerektiği kanatine vardı. dişler çekildi, ben bir kaç gün daha izmir'de yanında kaldım senin ve antalya'ya sevdiğim adamın yanına döndüm. bütün bunlar olalı yaklaşık bir ay oldu.
ve bugün benji, benim geri zekalı kardeşim, senin dayın aradı beni, gayet güzel bir tonla konuşuyordu ki, senin sesini duydum, bana sesini duyurmak istiyordun zafer'in yanında olduğunu söylediğinde bir terslik olduğunu anladım. çok zayıflamışsın, gözlerin enfeksiyon kapmış ve vücudun susuz kalmış. ve senin bu gerizekalı dayın bütün bunların farkına bugün varmış. şimdi sen zafer abi'nin kliniğindesin ve sana serum veriliyor. ben de akşam yola çıkıp yanına geleceğim oğlum. senden tek isteğim var, dayan, dirençli ol ve iyileş. sen de dua et ki kan tahlillerin temiz çıksın başka bir hastalığın olmasın, bu kadarcık şeyle atlatalım. ve sonra sevgili oğlum, seni alıp buraya geitreceğim. tıpkı bundan on sene öncesinde olduğu gibi, yine beraber mutlu mesut gezeceğiz sahilde. belki sana güzel de bir kız buluruz kim bilir. seni ço9k seviyorum benji, canım oğlum lütfen iyileş annenin ayak ucunda yattığın günlerin hatırına, yeniden yatacağın günlerin hatırına iyileş benji. seni seviyorum bunu aklından yüreğinden hiç çıkartma oğlum
seni seven annen.
edit: fotoğraflar https://galeri.uludagsozluk.com/r/329087/+ https://galeri.uludagsozluk.com/r/329088/+
