25 yıldır aynı hayali-rüyayı görüyorum baba. akşam yemeğindeyiz. sen yine dinlemeden konuşuyorsun cümlelerin ırzına geçerek. suskun herkes, suskun masadaki örtü bile. kıpırdamıyor, sadece kaşık darbeleriyle çınlatıyoruz kulaklarını. ardından söylediklerimizi zihinlerimize emanet ediyoruz. aslında konuşuyoruz hepimiz, bağırıyoruz avazımız çıktığı kadar. sen duymuyorsun... gözlerine bakıyorum bir ara, neden duymadığına mana vermeye çabalıyor biraz daha bağırıyorum içime. kaçırıyorsun gözlerini yine, sesin daha da yükseliyor ardından.
sonra... bırakıyorum kaşığı masaya. gülüyorum şaşkın bakışlarına aldırmadan. son cümlen o kadar komik ki, kahkalarım komşuların duvarlarına çarpıp geri geliyor boşluğuma. "daha ne istiyorsun anlamıyorum ki, sen bu kafayla daha çok mutsuz olursun" diyorsun. ömrümde duyduğum en komik cümleyi bıkmadan tekrarlıyorsun. kahkahalarım korkutuyor seni. zaten iri olan yeşil gözlerin daha da büyüyor, öyle ki heba ettiğin ömrüm sığabilir o gözlerin içine.
neden sonra duruyorum. suskun ev ahalisi, bir cevap bekliyorlar belli ki. en çok da sen... bakıyorum gözlerinin en derinine, hani konuşmasam da olur, anlaman gerekir bakışlarımdaki çaresizliği lakin görüyorum ki aynı şekilde bakıyor gözlerin. anlamsız, bencil...
-daha ne mi istiyorum? daha çok mu mutsuz olurum? tamam tamam gülmüycem. öhöm, sakinim tamam. ne mi istiyorum baba? seninle konuşmak istiyorum ben. 25 yıldır her gün her an seninle konuşmak istedim. yoo sandığın gibi mühim şirketlerin parlak masalarına yayılmak, o ülkeden bu ülkeye koşturarak mevkinin tepesinde kuluçkaya yatmak istemedim ben. milyarlık arabaların içinde götümü yayarak sigaramdan bir nefes daha çekmek istemedim. ne bileyim, mühim değildi maddiyat. hiçbir şeyin önemi yoktu seninle konuşabilseydim. baba, ben yaşadığım tüm zamanlar boyunca senin beni anlamanı istedim. tartışmayla yahut senin yükselen sesinle, ön yargılarınla, bencilliğinle sonuçlanmamış bir konuşma istedim sadece. beş dakika sürse bile yeterdi. sadece beş dakika dinleseydin beni, ne istediğimi ne düşündüğümü bilseydin en azından. ben bunu istiyorum baba, bunu istedim sadece. sana sarılmıyor olmam, sevgisini gösteremeyen babalar listesinin en başında olman sorun olmadı hiç. zira ben de sen gibiydim. gösteremedim kimseye hislerimi. senden en çok uzak olan çocuğun sana benziyor, sıçarım böyle düzenin çarkına. pardon, küfür ettim. evet, küfür de ederim ben. ben sana rağmen senden nefret edemedim baba. içten içe sevdim ve şu an 25 yıllık hayalimi gerçekleştiriyorum. yok, açma ağzını. açarsan ölürüm. baba, gerçekten ölürüm. lütfen, sus... sadece beni dinle. bak o kadar birikti ki cümlelerim, susamamaktan korkuyorum. ben hep korktum baba. senin konuşmandan, kendi suskunluğumdan. şimdi ne olacak? sonucundan da korkuyorum.
-sen bu kafayla daha...
işte geldi hayalini kurduğum sonum. melekler dahi suskun, beni dinliyorlar sadece. söylemiştim halbuki, ardımdan konuşursan ölürüm demiştim. dinletememiştim, anlamadın gerçekliğimi. öyle bir ölüm ki bu, yüzyılın en afilli sonu. cümlelerim celladım olmuştu işte. oysa ne kadar da özenle saklamıştım onları.
evet, ben bu kafayla gittim baba. hayatımdaki en büyük emelime kavuşup öyle gittim. özür dilerim sözünü böldüğüm için. devam edebilirsin...
