senin ismini hayattayken yeterince zikredemediğim, senin eserlerini; senin sazından ve senin ağzından olduğunu bilmeyerek dinlediğim için çok üzgünüm. Genel bir vasfım olarak insanların yüzlerini, isimleri yerine daha rahat hatırlarım. Ama sen bende öyle bir etki bırakmışsın ki seni ancak sesinden, sazından ve türkülerinden tanıyabiliyorum. Aslında seni tanımıyorum desem yeridir. Ancak için rahat olsun bundan sonra, daha önce de ilk elden deneyimlemiş olduğum gibi seni sen olmadan anlamaya, tanımaya çalışacağım. Umarım senin hatıran da bizimle birlikte sonsuza dek yaşar.
Bu yazıyı yazarken ne kadar üzgün ve utanç içinde olduğumu bil isterim.
