aşkının güzelliğini, özelliğini, büyüklüğünü anlatan mısraları inandırıcı bulmam genelde. kimbilir, belki yeterince hissetmediğim için.
ben en çok ayrılığın ifadesini severim şiirlerde, şarkılarda. ayrılığı, yitirişi, acıyı daha derin, daha etkileyici, daha saplantılı bulurum. aslında negatif duyguların genel olarak daha 'tutkulu' olduğunu düşünürüm. bir cinayet bir erkeğin bir kadını çok sevmesinden olmamıştır mesela, cinayet sebebi kıskançlık ya da öfkedir, neticede acı çeken bir erkek vardır ortada.
yukarıda okuduklarımda genel olarak negatif duyguların hakimiyetinde ki mısralar.
çok vardır elbette. ama ben top listemde zirveyi şu iki şiirden ikişer mısraya vermişimdir:
"yıkıldı yolunu bekleyen gönlümdeki şehir
artık gelsen de bir, gelmesen de bir"
"Kalbimde senin için yok bile kinim
bence sen de şimdi herkes gibisin"
