networkün elinde karpuzun büyük dilimi
köşesinden çıkmayan kedinin aklında fa re mi
çuvallar dolusu yalnız yanlış her gün
sakatlıyor yüreğimi bu acı en olmadık yerinden
korkuyor çıkmıyor bir daha karanlığın içine giren
saatsiz kule geçen gün saati sordu
durdum bu hangi kitaptaydı şeklinde ağladım
gecenin balkonunda bir rüyaya benziyordu bu leyla
leysiz sansız bir mezar çiçeği akşamın ortasında
herkes herkes için boşluktur sözgelimi
sus yunus boğuyor beni bu husus dedim kendime
kendi denizimde bir tanrıyı koydum kendimin yerime
belki öldürmeyen son nefes icat edilir
bir yoldan iki kere geçmek bulunur belki
dibi boşalmış seviyorum asfaltın hışırtılarını
en eski güz rüyaları sevdalara karışıp gidiyor
bu hayatın daha güzel bir hatırası olmalıydı diyorum
bu yanılgıya basıp düşüyorum
sahipsiz bir gözyaşını döküp yağmur gibi acelesingeri
eski fotoğraflara soruyorum
güzel ışıklar kitapçısının önündeyim şimdi biliyorum
bir güzellik neden bir eksikliğe alıştırılır
bütün eksiklikler neden başka eksiklerle yapıştırılır
ve neden güzellikler hep birbirine karıştırılır
networkün elinde karpuzun büyük dilimi
sense ben bir bug'mışım gibi ezip geçiyorsun
